منزل

آلفرد بینه در سال 1857 در نیس
فرانسه متولد شد و در سال 1911 درگذشت. او مخترع اوّلین آزمون هوش قابل استفاده می
باشد. آزمون بسیار مشهور بینه – سیمون در سال 1905 منتشر شد. هدف اصلی بینه از
طراحی این آزمون شناسایی دانش آموزانی بود که برای گذراندن برنامه درسی به کمک های
ویژه نیاز داشتند. او نخستین نسخه از مقیاس هوشی خود را با همکاری تئودور سیمون به
ثمر رساند. او در سالهای 1908 و 1911 دو بار مقیاس هوشی خویش را مورد تجدید نظر
قرار داد. لوئیس ترمن که با ویلیام استم آلمانی در دانشگاه استنفورد همکاری می کرد
در سال 1916 تجدید نظر بعدی را - که نسخه آمریکایی آن بود - بر این آزمون انجام
داد  و  نام آن را آزمون استنفورد- بینه گذاشت.

بینه در زمینه رفتار جنسی نیز
مطالعات جالبی انجام داده است.

دکتر لری بیوتلر دکترای خود را از دانشگاه نبراسکا اخذ نمود. او اکنون یک پروفسور مطرح در روانشناسی است. وی همچنین دیپلمات هیئت روانشناسی حرفه ای امریکا، پروفسور بازنشسته دانشگاه کالیفرنیا و یکی از رئسای انجمن روانپزشکی امریکا (APA) می باشد. او بیش از 350 مقاله علمی و 15 کتاب منتشر کرده  و جوایز زیادی را نیز به علت فعالیت های خود کسب نموده است. فعالیت های اخیر وی در زمینه روانشناسی تروریسم می باشد. گزینش درمانی سیستماتیک (STS) یکی از رویکردهای رواندرمانی می باشد. این مدل شامل استفاده از یک سیستم تخصصی برای راهنمایی تفکر روانشناس بالینی برای بهترین رویکرد برای بهترین درمان برای یک مورد خاص می باشد. STS به طور قابل ملاحظه ای به درمان کمک کرده است.

آرون بک (Aaron T. Beck) متولد 1921 یک روانپزشک و یک پروفسور بازنشسته در دپارتمان پزشکی
در دانشگاه پنسیلوانیا می باشد. بک را به عنوان پدر شناخت درمانی و سازنده مقیاس
بسیار پرکاربرد بک شناخته می شود. این مقیاس شامل پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس
ناامیدی بک، مقیاس بک برای گرایش به خودکشی و پرسشنامه اضطراب بک می باشد.وی رئیس
انستیتوی شناخت درمانی و تحقیق بک و رئیس افتخاری آکادمی درمان شناختی می باشد. بک
معتقد است که افسردگی با دیدگاه های منفی مرتبط است. او می گوید این دیدگاه منفی
به خود فرد، جهان و به خصوص آینده مربوط می شود. (مثلث شناختی بک) بک در درمان
شناختی خود سعی می کند که این دیدگاه های منفی را از بین ببرد.

لاورنس
بارسالو (Lawrence W. Barsalou) متولد 1951 در شهر سان دیگو
آمریکا می باشد. وی یک روانشناس و دانشمند شناختی می باشد. فعالیت علمی او درباره
طبیعت دانش انسان و نقش آن در ادراک، حافظه، زبان و تفکر می باشد. موضوع تحقیقات
اخیر او درباره قسمت هایی از مغز است که در سیستم ادراک انسانی نقش دارد. علاقه او
به نقش این مناطق در به کارگیری عملیات نمادین و ادراکات انتزاعی می باشد

لیزا فلدمن برت (lisa feldman barrett) پروفسور روانشناسی در دانشگاه بوستون می باشد. دکتر برت یک روانشناس اجتماعی و یک متخصص در علم عاطفه و هیجان انسان می باشد. تحقیق اصلی او درباره ساختار عاطفه، الگویابی تحول یافته و نرم افزار مطالعه تجربه هیجانی می باشد. در سال 2007 او جایزه انستیتوی ملی سلامتی را دریافت نمود.

پروفسور جروم
بارکو یک مردم شناس کانادایی است که تأثیر مهمی بر روانشناسی تکاملی گذاشته است.
بارکو مقاله معروفی درباره انحرافات جنسی در نیجریه نوشته است. او را بیشتر به
خاطر کتاب معرفش "داروین، روابط جنسی و وضعیت: رویکردهای زیستی درباره ذهن و
فرهنگ" می شناسیم. او به تازگی چند کتاب دیگر در زمینه روانشناسی تکاملی نوشته
است.

راسل بارکلی
پروفسور محقق در دپارتمان روانپزشکی نیویورک می باشد. با توجه به تحقیقات او از
سال 1973 او یک خبره در زمینه اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) می باشد. او نویسنده 15 کتاب
و بیش از 180 مقاله علمی می باشد. وی جوایز و افتخارات زیادی را به دنبال تحقیقات
خود به دست آورده است.

آلبرت بندورا
متولّد 1925 یک روانشناس کانادایی است که متخصص در زمینه ی نظریه شناختی اجتماعی و
خودکارآمدی می باشد. بندورا ابتدا به فعالیت های مقدماتی رابرت سیرز در مورد رفتار
اجتماعی و یادگیری همانندسازی علاقه مند شد. او تحقیقات اولیه اش را در مورد نقش
الگوبرداری اجتماعی بر انگیزش، تفکر و پرخاشگری انسان معطوف نمود.تحقیقات او نقش
حیاتی مکانیسم یادگیری مشاهده ای را نشان داد. وی اثر جاه طلبانه اش "نظریه
یادگیری اجتماعی" را در 1980 به چاپ رساند. روش او باعث درمان ترس های مرضی
یا فوبیا با استفاده از الگوبرداری گردید. آثار جدید او بیشتر در مورد خودکارآمدی
می باشد. به گفته آلبرت بندورا خودکارآمدی اعتقاد یک نفر به قابلیت های خود در سازماندهی و انجام یک رشته فعالیت‌های
مورد نیاز برای مدیریت شرایط و وضعیت‌های مختلف می باشد. منابع خودکارآمدی از
دیدگاه بندورا شامل: تجربیات موفق، مدلسازی اجتماعی، ترغیب اجتماعی و واکنش های
روانی می باشد.

طبق آخرین
مطالعه زمینه یابی بندورا پنجمین روانشناسی است که بیشتر از سایرین به آثار او
استناد شده است. پیش از او به ترتیب: زیگموند فروید، ژان پیاژه، هانس آیزنک و
اسکینر قرار دارند.