منزل

میلتون هیلاند اریکسون (تولد: 1901، وفات: 1980) یک روانپزشک آمریکایی بود که در حوزه های تلقین پزشکی و خانواده درمانی تخصص داشت. وی به علت دیدگاهش درباره ذهن ناهشیار به عنوان موضوعی خلاق و مولد مورد توجه قرار گرفت. همچنین او تأثیر قابل توجهی بر درمان کوتاه مدت، خانواده درمانی راهبردی، درمان کوتاه مدت مبتنی بر راه حل و برنامه ریزی عصبی زبانی NLP داشته است.

اریکسون اعتقاد دارد که ذهن ناهشیار همواره در حال شنیدن است و بنابراین تلقین ها چه در حالت خلسه و چه در حالت طبیعی اثر خود را بر روی ناهشیار می گذارد. بیمار ممکن است به مطالب تلقین شده کاملا آگاه باشد یا برعکس کاملا از وجود آن ها بی خبر باشد. او می خواست بداند که آیا بیمار در حین درمان به تلقین های غیرمستقیم پاسخ می دهد و ممکن است ناهشیار در فرایند درمان حضور داشته باشد؟ بدین ترتیب اریکسون به جای این که به بیمار بگوید الان در حال به خلسه رفتن هستی، می گوید الان می توانی یاد بگیری چگونه با آرامش کامل به حالت خلسه بروی. با این کار به آزمودنی خود فرصت می دهد تلقین هایی را بپذیرند که با آن ها راحت تر هستند و انجام هیپنوتیزم با آرامش کامل و در طول مکالمه انجام می شود. به همین علت است که به کار اریکسون هیپنوتیزم پوشیده می گویند. همچنین اریکسون در هیپنوتیزم خود از واژه های ملایم و غیرمستقیم استفاده می کرد. مثلا به جای این که بگوید تو سیگاری نیستی می گفت تو می توانی دیگر سیگار نکشی.

اریکسون (تولد: 1902، وفات 1994) روانشناس تحولی و روان تحلیل گر دانمارکی - آلمانی - آمریکایی بود که به خاطر تئوری تحول اجتماعی خود شهرت دارد. البته بیشتر شهرت خود را مدیون ابداع اصطلاح بحران هویت identity crisis است. پسر وی، کای اریکسون، یک جامعه شناس مطرح است. اریکسون در رشته هنر تحصیل می کرد. زمانی که قصد داشت تصویر آنا فروید،‏ دختر زیگموند فروید را به تصویر بکشد،‏ تصمیم گرفت که خودتحلیل گری انجام دهد. او در موسسه روان تحلیل گری وین شروع به تحصیل کرد و پس از آن روش تدریس مونتسوری را آموخت. در زمان جنگ جهانی وی به همراه همسرش ابتدا به دانمارک و سپس به آمریکا گریخت. در سال 1950 اریکسون معروف ترین کتاب خود را با عنوان کودکی و جامعه Childhood and Society نوشت. ده سال بعد را به درمان افراد جوان دچار مشکلات هیجانی پرداخت و سپس به عنوان استاد به دانشگاه هاروارد رفت و تا بازنشستگی در آنجا ماند.

او مراحل 8 گانه رشد روانی اجتماعی خود را مطرح کرد و در آن توجه خود را به جای مسائل جنسی بر مسائل و تعارضات خود Ego با جامعه منعطف کرد. اریکسون به خاطر توجه خاصش به ایگو، به عنوان به عنوان پایه گذار روانشناسی خود شناخته شد.